واخواهی

زمانی که رای دادگاه صادرگردید چنانچه خوانده پرونده در هیچ یک از سه شرایط ذکر شده در پست قبلی از طرح دعوی خواهان مطلع نشده ( در هیچ یک از جلسات دادگاه حاضر نشده و یا اینکه لایحه دفاعیه تقدیم ننموده باشد و همچنین اوراق داخواست وضمائم به خود ایشان ابلاغ نشده باشد و ابلاغ به صورت قانونی صورت گیرد ) حق دارد که به رای صادره اعتراض نماید. ابلاغ به خود فرد ابلاغ واقعی نامیده می شود البته تفاوت میان این دو نوع ابلاغ دقت شما را می طلبد.

زمانی که رای دادگاه صادرگردید چنانچه خوانده پرونده در هیچ یک از سه شرایط ذکر شده در پست قبلی از طرح دعوی خواهان مطلع نشده ( در هیچ یک از جلسات دادگاه حاضر نشده و یا اینکه لایحه دفاعیه تقدیم ننموده باشد و همچنین اوراق داخواست وضمائم به خود ایشان ابلاغ نشده باشد و ابلاغ به صورت قانونی صورت گیرد ) حق دارد که به رای صادره اعتراض نماید. ابلاغ به خود فرد ابلاغ واقعی نامیده می شود البته تفاوت میان این دو نوع ابلاغ دقت شما را می طلبد.

حق اعتراض محکوم علیه غایب ( خوانده پرونده که در رای دادگاه محکوم شده است ) به رای دادگاه، واخواهی نامیده می شود. این اعتراض در فرم دادخواست نوشته شده و در دادگاه صادر کننده رای، البته پس از ابطال تمبر مربوطه و تعیین وقت رسیدگی و دعوت طرفین پرونده و تشکیل جلسه دادرسی مورد رسیدگی قرار خواهد گرفت.

باید بدانید که قانون برای خوانده پرونده ای که به هیچ عنوان در جریان دادرسی و طرح پرونده از سوی خواهان قرار نگرفته، این حق اعتراض را پیش بینی کرده تا چنانچه بعد از اطلاع از تشکیل پرونده و محکومیت خود و داشتن دلایل و مدارکی دال بر اثبات بیگناهی و حقانیت خویش، بتواند آن را در جلسه دادگاه مطرح نماید و به عبارتی دیگر، حق دفاع از خود را داشته باشد.

و اما مهلت اعتراض به رای غیابی دادگاه، برای کسانی که مقیم کشورند بیست روز و برای افراد مقیم خارج از کشور، دو ماه از تاریخ  ابلاغ واقعی دادنامه یا همان رای دادگاه خواهد بود مگر اینکه معترض به رای، ثابت نماید عدم اقدام به واخواهی در مهلت تعیین شده، به دلیل عذر موجه بوده است. در این صورت ( داشتن عذر موجه ) باید دلایل موجه عذر خود را ضمن دادخواست واخواهی به دادگاه صادر کننده رای اعلام نماید. اگر دادگاه این ادعا را موجه تشخیص داد قرار قبول دادخواست واخواهی را صادر و چنانچه تا آن زمان رای دادگاه به دلیل انقضای مهلت واخواهی و اعتراض، به قطعیت رسیده و در حال اجرا شدن است، اجرای حکم متوقف می شود.

جهات زیر عذ رموجه محسوب می گردد :

1-    مرضی که مانع حرکت است .

2-    فوت یکی از والدین یا همسر یا اولاد .

3-    حوادث قهریه از قبیل سیل، زلزله و حریق که بر اثر آن تقدیم دادخواست واخواهی در موعد مقرر ممکن نباشد.

4-    توقیف یا حبس بودن به نحوی که نتوان در مهلت مقرر دادخواست واخواهی را تقدیم نمود .

نکته اول : چنانچه ابلاغ واقعی به شخص محکوم علیه میسر نباشد و ابلاغ قانونی به عمل آید، آن ابلاغ معتبر بوده  و حکم غیابی پس از انقضای مهلت قانونی و قطعی شدن، به موقع به اجرا گذاشته خواهد شد .

نکته دوم : اجرای حکم غیابی ( یعنی اینکه رای دادگاه نیز به خود شخص ابلاغ نشده باشد و وی نه تنها از طرح دعوی خواهان مطلع نشده بلکه رای محکومیش نیز صادر شده و هنوز وی در جریان این امر قرار نگرفته است ) منوط به معرفی ضامن معتبر ویا اخذ تامین متناسب از محکوم له ( خواهان پرونده که رای به نفع او صادر شده است ) امکان پذیر خواهد بود مگر اینکه دادنامه یا برگ اجراییه به محکوم علیه غایب ابلاغ واقعی شده و نامبرده در مهلت مقرر از تاریخ ابلاغ دادنامه واخواهی نکرده باشد که در این صورت نیاز به معرفی ضامن و یا اخذ تامین نخواهد بود.( به دلیل اطلاع از رای دادگاه )

علت اخذ تامین از خواهان و یا ضامن معتبر این است که چنانچه خوانده به صورت غیابی محکوم شده و حتی از رای دادگاه نیز مطلع نگردد در این زمان اگر خواهان بخواهد حکم غیابی را اجرا کند و به طور مثال از اموال و دارایی های خوانده مالی را توقیف و یا به مزایده و فروش بگذارد و به نوعی حقوقی از خوانده به نفع خواهان برسد حال خوانده مطابق دلایل و مدارکی مبنی بر بیحقی خواهان و اثبات حقانیت خود در  یک زمان، واخواهی نماید و پس از اعتراض به دادگاه ثابت نماید که خواهان در این پرونده دارای حقوقی نمی باشد در این میان تکلیف اموالی که به فروش و یا مزایده رفته و دیگر موجود نیست و خساراتی که به وجود آمده است چیست؟ گرفتن تامین از خواهان برای جبران این خساراتی است که به خوانده وارد آمده است ...

نکته سوم : تقدیم دادخواست واخواهی خارج از مهلت یاد شده و بدون عذر موجه، قابل رسیدگی در مرحله تجدید نظر برابر مقررات مربوط به آن مرحله خواهد بود که در پست های بعدی در این خصوص بحث خواهد شد .

نکته چهارم : چنانچه محکوم علیه غایب پس از اجرای حکم، واخواهی نماید و در رسیدگی های بعدی حکم به نفع او صادر شود، خواهان ملزم به جبران خسارات ناشی از اجرای حکم اولی به واخواه می باشد ( از طریق همان ضامن معتبر و یا تامین متناسبی که فوقاً بیان شد .)

نکته آخر در این قسمت : رایی که پس از رسیدگی واخواهی صادر می شود فقط نسبت به واخواه و واخوانده موثر است و شامل کسی که واخواهی نکرده است نخواهد شد مگر آنکه رای صادره قابل تجزیه و تفکیک نباشد که در این صورت نسبت به کسانی که مشمول حکم غیابی بوده ولی واخواهی نکرده اند تسری خواهد داشت ( در پرونده هایی که دارای چندین خواهان و خوانده هستند ).

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد