دلایل اثبات دعوی

بعد از طرح و توضیح تعدادی از انواع دعاوی موجود در محاکم قضایی و همچنین نحوه طرح آنها و سپس شرح جریانات دادرسی به مهمترین مبحث در قانون آیین دادرسی در امور مدنی می رسیم که همانا دلایل اثبات دعوی می باشد که به شرح ذیل و به ترتیب اهمیت شان در قانون ذکر و تشریح می شوند.

ابتدا باید بدانید زمانی که به طرح یک پرونده اقدام می نمایید می بایستی برای اثبات آن دارای دلایل کافی و محکمه پسند باشید و چنانچه علیرغم محق بودن دارای دلایل کافی و محکمه پسند نباشید راه به جایی نخواهید برد و دادگاه به حقانیت شما و محکومیت طرف مقابلتان رأی صادر نخواهد کرد. بنابراین مبحث دلایل اثبات دعوی را بسیار جدی بگیرید و به تمام نکات آن دقت نمایید. بارها و بارها مشاهده نمودم که افرادی بدون داشتن دلایل کافی به طرح پرونده اقدام نموده اند، حتی با وجود اینکه دارای حقوق قانونی بوده اند اما به دلیل نداشتن دلیل برای اثبات آن در محکمه، رای بر بی حقی آنان صادر شده است و با مشکلاتی در این زمینه مواجه شده اند. فلذا در صورت داشتن دلایل ذیل الذکر برای اثبات دعوی خود، به تشکیل پرونده اقدام نمایید. قبل از تشکیل پرونده درصدد جمع آوری دلایل لازمه برآیید و سپس به طرح پرونده اقدام کنید.

بیشتر مراجعین به محاکم و علی الخصوص افرادی که به هر دلیل از اختیار نمودن وکیل معذورند و به تنهایی روال دادرسی را می گذرانند بر این عقیده هستند که اگر برای خود حقوقی قائلند بدون داشتن دلایل کافی برای اثبات آن می توانند به تشکیل پرونده اقدام کنند در حالی که تصور باطلی بوده و زمانی موفق به دریافت حقوق قانونی خویش خواهند شد که بتوانند آن را به دادگاه اثبات نمایند.

باید بدانید که دلایل اثبات یک حق از خود آن حق مهمتر و با اهمیت تر است. بنابراین اگر دلیل برای اثبات داشتید به حقوق خود می رسید و الا از طرح پرونده بدون داشتن دلیل، نه تنها هیچ نفعی نخواهید برد بلکه با اطاله دادرسی و تحمل هزینه های دادرسی و ... مواجه خواهید شد.

دلیل در قانون عبارت از امری است که اصحاب دعوا برای اثبات یا دفاع از دعوا به آن استناد می کنند.

باید بدانید که در قانون ما اصل بر برائت افراد است و هیچ کس را نمی توان بدون داشتن دلایل کافی مجرم تلقی نمود.

بنابراین اگر کسی مدعی حق و یا دینی برای خود می باشد باید آن را به اثبات برساند در غیر این صورت ( طرح دعوی بدون دلیل از سوی خواهان ) با سوگند خوانده، حکم به برائت  وی صادر خواهد شد.

در کلیه امور حقوقی، دادگاه علاوه بر رسیدگی به دلایل مورد استناد طرفین دعوا، هر گونه تحقیق و یا اقدامی که برای کشف حقیقت لازم است را به عمل خواهد آورد.

ترتیب دلایل اثبات دعوی از نظر قانون آیین دادرسی در امور مونی به شرح زیر است ( لازم است بدانید که بر اساس ترتیب اهمیتشان در روال دادرسی ذکر می شوند :

1-    اقرار

2-    اسناد ( اعم از اسناد عادی و یا رسمی )

3-    گواهی ( شهادت شهود )

4-    معاینه محل و تحقیق محلی

5-    رجوع به کارشناس

6-    سوگند

اقرار

اولین و مهمترین دلیل برای اثبات یک دعوی از نظر قانون اقرار محسوب می شود که خود تابع شرایط ذیل است :

هرگاه کسی اقرار به امری نماید که دلیل حقانیت طرف مقابل او باشد، هیچ دلیل دیگری برای اثبات آن در دادگاه لازم نیست و دادگاه بلافاصله نسبت به صدور رأی اقدام خواهد نمود.

چنانچه اقرار در دادخواست یا در حین مذاکره در دادگاه و یا در یکی از لوایحی که به دادگاه تقدیم شده است به عمل آید، اقرار در دادگاه محسوب می شود. در غیر این صورت یعنی اینکه اقرار در هیچ یک از حالات ذکر شده فوق نشده باشد، اقرار در خارج از دادگاه تلقی می گردد.

بنابراین متوجه شده اید که اقرار، در دو حالت مطرح گردید، اقرار در دادگاه و اقرار در خارج از دادگاه.

تقسیم بندی دیگر اقرار در قانون، شفاهی و کتبی است. اقرار زمانی شفاهی محسوب می شود که در حین مذاکره در دادگاه به عمل آید و کتبی است زمانی که در یکی از اسناد و یا لوایحی که به دادگاه تقدیم شده باشد اظهار شده باشد.

چنانچه بخواهید از اقرار شفاهی طرف مقابل خود در پرونده استفاده کنید باید از دادگاه بخواهید که اقرار وی در صورت جلسه دادگاه قید شود.

فکر می کنم که با ذکر موارد فوق، به اهمیت مبحث دلایل اثبات دعوی و هم چنین اقرار پی برده باشید و راهکار مناسبی را  برای استفاده در دادگاه به کا رگیرید.